İyisiyle kötüsüyle bu oyunları ayıklamak her yiğidin harcı değil. Zaman isteyen ve pek keyifli olmayan bir eylem. Parmak kadar altın bulmak için dağı taşı kazmayla eşelemeye benziyor. Yani iyi oyunu ararken kötü oyunlara da maruz kalıyoruz. Hal böyle olunca iyi oyunlar birer hazine niteliği taşıyor, özellikle bağımsız bir yapım olunca. Bunun nedeni bağımsız yapımların son dönemlerde büyük bütçeli yapımlardan daha anlam yüklü olması. Eski oyunların havasında işlenen bağımsız yapımlar oyuncularda daha güzel bir izlenim bırakıyor. Kullanıcıların yorumlarına ve oyun puanlarına bakıldığında bunu söylemek çok da zor değil. İşte bu yazıda ele alınan oyun To The Moon, duygusallığı ve anlattıklarıyla o bağımsız, büyük bütçeli oyunların hepsinin arasından sıyrılarak adını oyun tarihine yazdırmış bir oyun. Oyuncuların yıllar sonra bile iç çekecekleri, özlemle hatırlayacakları bir oyun.
Oynanışı ve Ön Yargı Oluşturacak Görünüşü
Oyun görünüş olarak çok fazla ön yargı oluşturabilecek bir tarza sahip. Piksel piksel olan grafikleri ilk kez bakanların ben bunu oynamam, bu ne biçim oyun demesine sebep olabilir. Ancak bu tarz oyunları sevmeyenlerin bile seveceği bir oyun. Oyun boyunca iki karakteri yönlendirebiliyoruz ve onların kendi aralarındaki konuşmalarını dinliyoruz. Oyun aşağı, yukarı, sağ, sol şeklinde hareket ettirerek nesnelerin üzerine tıklayıp bulmacaları çözmek üzerine kurulu. Genel anlamda temeli hikayeden oluşsa bile oyun içinde bulunan bulmacaların da önemli bir yeri var. Bulmacalarla hikayenin güzel bir biçimde iç içe geçirildiği söylenebilir.
Oyunun Adı: To The Moon
Oyunun adı To The Moon. Akıllı telefon, bilgisayar ve konsollar üzerinden oynanabiliyor. Genel olarak şuanlık 17₺ gibi bir fiyat etiketine sahip. Bu paranın karşılığını fazlasıyla veren, sunduğu 5 saatlik deneyimin her dakikasını dolu dolu yaşatan başarılı bir yapım.
Oyunun Hikayesi
Oyunu oynamadan hikayesini okumak, oynarken alınan zevki baltalayabilir. Bu yüzden hikayenin oyun bitince dönüp hafıza tazelemek, neler olduğunu bir gözden geçirmek adına okunmasını tavsiye ederim. Oyunun başında aracımız kaza yapıyor ve bir sincabı eziyoruz. Arabadan indiğimizde iki doktoru yönlendirdiğimizi görüyoruz. Burada da elimizdeki makineyle, bize başvuran hastanın anılarına gitmek, onun kafasının içinde yeni bir geçmiş yaratmak için bulunuyoruz. Eve girip ev halkıyla tanışma faslını geçince hastamız hakkında bilgi almaya çalışıyoruz. Odasında bir oyuncak ornitorenk buluyoruz. Bunların ardından hastanın kafasının içine girip hatıralarına gitmenin zamanı geliyor. Doğrudan ilk hatırasına gidemeyeceğimiz için yaşlılığından gençliğine aşamaları atlayarak ilerliyoruz. İlk hatıralarda hastamızın yakın zamanda ölen eşinin acısıyla piyano çaldığını, her tarafının kağıttan tavşanlarla dolu olduğunu görüyoruz. Anlam veremesekte devam ediyoruz ve daha eski hatıralarına doğru yol alıyoruz. Ölen karısıyla olan konuşmaları, planları derken bu şekilde ilerliyoruz. Evliliklerine, okuldayken ilk randevularına duygusal bir havanın eşliğinde şahit oluyoruz ve hikayedeki tüm ipuçlarının birleştiği sahne geliyor. Annesinden izin alarak oynamaya giden hastamızın çocukluğu, yıllar sonra deniz feneri ve evini inşa ettiği yere gelip bir kütüğe oturuyor. Otururken gelecekteki eşinin çocukluğu geliyor ve utana sıkıla beraber oturuyorlar. Tam bu sahnede de karısının yıldızları birer deniz feneri olarak gördüğünü ve birlikte ayı tavşan olarak hayal ettiklerini öğreniyoruz. Duygusallığın tavan yaptığı bu sahneyi, hastamızın küçük kardeşini ölümden kurtararak, karısıyla aya gideceği bir gelecek çizmemiz takip ediyor. Aya gittikleri esnada zaten ölüm döşeğinde olan hastamız mutluluk içinde son nefesini veriyor ve oyun bu şekilde sona eriyor. Duygusallığın eşsiz müziklerle buluştuğu bu sanat eseri niteliğindeki oyunu her insan deneyimlemelidir. Hikayesinin akıcılığı ve araya serpiştirilmiş komik sahneleriyle hemen hemen her duyguyu barındıran To The Moon’u bir oturuşta bitirmemek elde değil.
